آه از آن نگاه...
واژه می شوم،
مرا مرور می کند....
سنگ می شوم،
مرا بلور می کند...
شیشه می شوم،
زمن عبور می کند...
تا که پشت میکنم به آفتاب،
مثل سایه، رو به روی من، ظهور میکند....
آه از نگاه!
عاقبت تمام هستی مرا
ذره ذره نور می کند....
